CAMPOS ROYOS
La tèrra biste de royo
dan la fllo dels ababóls,
sin sembralos han sallíu
cuan bóchen els caragóls.
Els campos son coloráus
ben rebutíts d´ ababóls,
campos sin selga ni blláu
y sin cap d´ ixordabol.
El coló royo parese
tan fòrt coma el de la sanc,
pero pronto ixes fllos royes
al solèro se cairán.
Y podém bère als obispos
dan boineta a la cabesa,
se tapen la coronilla
dan el royo d´ ixa piesa.
Y tamé una capa roya
se pòsen ta caminá,
una capa ben cumpllida
qu´el fret les aturará.
Royo ye el martuèll qu´ asome
entre yerbes a l´ espuena,
y que poc a poc se fone
¡pllégalo! bale la pena.
Son royos els garrabóns
dan púnches ben resguardáus,
y tamè u son els chordóns
a les tanques amagáus.
Y totes les pepidères
ofresen royos granéts,
als moixóns que tienen fame
y queren minchá un poquet.
Podèm mirá les moixères
dan carrasos de granéts,
royos coma les sirères
que maduren cuan fa fret.
No podèm ixupllidá
les serbes dels abesúrts,
que ya se pueden minchá
al sacá trúnfes dels sucs.
Tením roses que son royes
y que fan mol buena uló,
s´ enplleguen a les carrères
el día de San Marsial,
en ta que la prosesión
que siempre se fa ixo día,
tiengue allí buenes ulós
cuan i pasen a mesdía.
La bandèra que tením
a Benás la Cofraría
del tan queríu San Marsial,
tamé ya de tela roya
y per aixó podèm di
que tením royo a l´ historia.
------
No hay comentarios:
Publicar un comentario